"Hopeless" Colleen Hoover

TYTUŁ: Hopeless
AUTOR: Colleen Hoover
ILOŚĆ STRON: 377
WYDAWNICTWO: Moondrive
TŁUMACZENIE: Piotr Grzegorzewski
DATA WYDANIA: 16.06.2014

Czasem odkrycie prawdy może odebrać nadzieję szybciej niż wiara w kłamstwa.
To właśnie uświadamia sobie siedemnastoletnia Sky, kiedy spotyka Deana Holdera. Chłopak dorównuje jej złą reputacją i wzbudza w niej emocje, jakich wcześniej nie znała. W jego obecności Sky odczuwa strach i fascynację, ożywają wspomnienia, o których wolałaby zapomnieć. Dziewczyna próbuje trzymać się na dystans – wie, że Holder oznacza jedno: kłopoty. On natomiast chce dowiedzieć się o niej jak najwięcej. Gdy Sky poznaje Deana bliżej, odkrywa, że nie jest on tym, za kogo go uważała, i że zna ją lepiej, niż ona sama siebie. Od tego momentu życie Sky bezpowrotnie się zmienia.

„Hopeless” Colleen Hoover już dawno temu miałam zamiar przeczytać, ale dopiero teraz nadarzyła się ku temu okazja. Z twórczością autorki nie miałam nigdy wcześniej do czynienia, a ona sama kojarzyła mi się z ogromną ilością podwojonych liter w swoim imieniu i nazwisku i zawsze miałam problem z tym, które należy powtórzyć, a które zostawić pojedyncze. Z tego powodu, że była to pierwsza książka tej autorki, z którą miałam styczność, był to pewien rodzaj testu, czy jej pióro przypadnie mi do gustu. Czy Colleen Hoover sobie poradziła z moimi wymaganiami?

„Wszystkie niepowodzenia to tak naprawdę sprawdziany, które zmuszają nas do wyboru pomiędzy rezygnacją a podniesieniem się z ziemi, otrzepaniem się z kurzu i stawieniem czoła sytuacji.”

Z opisu książki nie wiemy zbyt wiele o fabule. Jedyne co możemy wywnioskować to to, że główną bohaterką jest siedemnastoletnia Sky. Poznaje nieziemsko przystojnego Deana Holdera, który odwróci jej życie do góry nogami. Chłopak zdaje się znać ją lepiej, niż ona sama. Ale co, jeśli ukrywa przed nią rzeczy, które mogą bezpowrotnie zniszczyć jej życie? Czy rzeczywiście „odkrycie prawdy może odebrać nadzieję szybciej niż wiara w kłamstwa”?

„Czasami na nasze decyzje wpływają inne czynniki niż miłość. Na przykład nienawiść.”

Już od samego spojrzenia na tę książkę, możemy zauważyć, a raczej nie da się nie zauważyć jej urzekającej, pięknej, wzruszającej i ściskającej za serce okładki. Zawsze zaskakuje mnie to, jak cudowne są okładki powieści wydanych przez wydawnictwo Moondrive. Zaraz po okładce nasz wzrok pada na znajdujące się z tyłu, a także na kilku pierwszych stronach opinie czytelników. Wprowadzają nas one w nastrój zadumy, melancholii i przez nie coraz bardziej i coraz szybciej chcemy poznać losy głównych bohaterów. A przynajmniej tak było w moim przypadku.

„ – (…) W tej sytuacji żaden wybór nie jest dobry -  (…) - Czasem możesz wybierać tylko spośród samych złych opcji.”

Czar prysł jednak, kiedy zaczęłam czytać rozdziały książki. Zdawały się być mało realne, a bohaterka mająca siedemnaście lat i nie posiadająca w domu telewizora, Internetu i telefonu ze względu na opinię jej mamy na temat technologii, wydawała się być mniej rzeczywista niż postać z paranormalnymi mocami. Chyba właśnie dlatego, ze nie była to fantastyka, a powieść czysto obyczajowa, spodziewałam się czegoś, co faktycznie łatwo jest spotkać w najbliższym otoczeniu.

„Mój umysł zamiast przypomnieć sobie straszliwą prawdę, wolał trzymać się nieszkodliwych kłamstw.”

Styl autorki był na tyle prosty, że czytało się jej powieść naprawdę szybko, a zarazem był idealnie dopasowany do fabuły. Nie używała ona wielu wyrafinowanych zwrotów, bo w końcu jest to książka o nastolatkach. Pierwsze moje wrażenie, czyli to, po przeczytaniu mniej więcej połowy było czymś w stylu: całkiem niezła, ale w sumie nic nadzwyczajnego. I myślę, że tak by zostało, gdyby autorka nagle nie zaczęła podsuwać nam coraz więcej podpowiedzi i usprawiedliwień na zachowania bohaterów, a także odizolowanie Sky od wszelkiej technologii. Każdy element układanki wskakiwał na właściwe miejsce, układając wszystkie wątki w odpowiedniej kolejności.

„Wolę już raczej nic nie czuć, niż pozwalać, by nienawiść i smutek zżerały mnie od środka.”

Bohaterowie myślę, że byli dość dobrze wykreowani, bo bez problemu po opisie ich zachowania byłabym w stanie odgadnąć, o kogo chodzi. Holder wydaje się być chłopakiem ideałem. Niesamowity wygląd, plotki, które krążą na jego temat, a także burzliwa natura. Kiedy zgramy wszystkie fakty o nim w całość, na pierwszy rzut oka wydaje się być poza swoim wyglądem chłopakiem nieidealnym, a jednak cały czas miałam go przed swoimi oczami, jako bohatera w każdym stopniu doskonałego. Jego wady stawały się zaletami, a jego zachowanie zamiast odstraszać, przyciągało. Sky w pewnym sensie jest do niego podobna. O niej także krążą plotki, jednak w moim odczuciu o wiele gorsze niż te odnośnie Deana. I choć to wokół nich rozgrywa się cała akcja, autorka dobrze też nakreśliła postacie drugoplanowe, czyli niecierpiącą technologii Karen oraz Six, która irytowała mnie odrobinę swoim zachowaniem, bo była postacią dość specyficzną.

„Im bardziej płaczę, tym słabsza się staję. Nie jestem już niczym więcej jak naczyniem na łzy, które nie przestają płynąć.”

Podobało mi się to, że książka poruszała tematykę nie tylko wchodzenia w dorosłość, ale także zmagania się z problemami z przeszłości, zaufaniu do otaczających nas ludzi, którzy mimo, że wydają nam się najbardziej szczerymi osobami, nie zawsze mówią prawdę.

„W dzieciństwie do tego stopnia wierzy się, że wszyscy dorośli są uczciwi i prawdomówni, że nie kwestionuje się ich słów.”

Gdyby autorka nie stworzyła tak wzruszającego zakończenia, przy którym w moich oczach zalśniły łzy, zdecydowanie moja ocena zostałaby taka, jak przy połowie książki. Powieść jest naprawdę ciekawa i warta uwagi, ale nie była idealna, ale może faktycznie nie mogła taka być. Takie odczucie sprawia, że chociaż na początku uważałam ją za mało realną, to faktycznie stała się odzwierciedleniem czasami strasznej rzeczywistości. Powieść moim zdaniem idealnie nadaje się dla osób wrażliwych i lubiących uczuciowe książki i myślę, że dobrą grupą odbiorców będą osoby ze szkół średnich, a także starsze, ze względu na to, że bohaterowie wchodzą w dorosłość, a ich problemy rzeczywiście do łatwych nie należą. „Hopeless” zainteresowało mnie na tyle, że naprawdę chętnie przeczytam ją z punktu widzenia Holdera w „Losing Hope”. Jeśli nie boisz się uronić kilku łez, to ta książka naprawdę może cię zainteresować.

„Nie możesz się wściekać z powodu prawdziwego zakończenia. To na sztuczne happy endy powinnaś się wkurzać.”